บทที่ 851 การเปลี่ยนแปลงของใต้หล้า

นกโง่สายตางุนงง เหม่อมองจั่วม่อซึ่งผมเผ้ากลายเป็นขาวโพลนดุจหิมะอยู่เป็นนาน ทันใดนั้นนางเปล่งเสียงร่ำไห้คร่ำครวญปานจะขาดใจ สำเนียงแห่งวิหคเต็มไปด้วยความเศร้าสลดหดหู่! สติปัญญาของนางก่อตัวขึ้นตั้งแต่แรก นางเติบโตกล้าแข็งขึ้นไม่เว้นแต่ละวัน นางกระทั่งแข็งแกร่งกว่าจ้าววงแหวนแห่งเทียนหวนเสียด้วยซ้ำ นางยังคงจดจำได้ เด็กหนุ่