บทที่ 882 จงตามข้ามา!

อันม่อกล่าวสิ่งที่มันกังวลออกมาโดยไม่รอช้า ทั่วทั้งค่ายตกอยู่ในความเงียบงัน เหลียงเวยขมวดคิ้วนิ่วหน้า มันไม่เคยหวาดกลัวศัตรูเข้มแข็ง ศึกน้อยใหญ่แทบทุกครั้งในหลายปีมานี้ พวกมันไม่ทราบว่าพิชิตศัตรูเข้มแข็งที่เหนือกว่าทั้งจำนวนคนและอาวุธยุทโธปกรณ์มามากมายเท่าใด เพียงแต่สถานการณ์ในยามนี้เลวร้ายเกินไป นี่มิใช่ว่าไห่ซินปิงม

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ