บทที่ 110 ชักนำสายฟ้าสวรรค์, พายุสายฟ้าพิโรธ!

บอลแม่เหล็กสายฟ้าลูกที่แปดซึ่งพกพาความหวังและความสิ้นหวังของทุกคน กรีดวาบข้ามผ่านนภา ยิงไปสู่ท้องฟ้ายามค่ำคืนที่คล้ายกลายเป็นเงียบสงัด ชั่วขณะหนึ่งดูเหมือนว่ามันจะหายลับไปอย่างสิ้นเชิงท่ามกลางชั้นเมฆดำอันหนาทึบ เหลือทิ้งไว้เพียงความมืดที่ดำทะมึนดุจหุบเหว แต่เพียงชั่ววินาทีต่อมา เสียงฟ้าคำรามดังสนั่นลั่นโลก สั่นสะเทือน