บทที่ 129 เราเป็นพวกนอกรีต?

รอจนสหภาพนักศึกษาแต่ละแห่งทยอยคัดเลือกนักศึกษาใหม่ของตนและพาตัวจากไป ลานจัตุรัสที่เมื่อครู่ยังคึกคักมีชีวิตชีวา ก็กลายเป็นเปล่าเปลี่ยววังเวงอย่างรวดเร็ว ทิ้งไว้เพียงหลี่เย่าและนักศึกษาอีกเจ็ดแปดคนหันมองหน้ากันไปมา ทุกคนยกเว้นหลี่เย่าทำหน้านิ่วคิ้วขมวด พากันถอนหายใจยาว แน่นอน— คนที่เหลือทั้งหมดล้วนเป็นนักศึกษาใหม่ในภาค