บทที่ 14 แดนน้อยทะเลสาบเร้นลับ

หลี่เย่าสีหน้าว่างเปล่าอยู่ชั่วอึดใจ ค่อยนึกขึ้นได้ว่า ‘เมื่อวาน’ มันตกปากรับคำกับซือเจียเสวี่ยเป็นมั่นเป็นเหมาะ รอจนเมื่อมันหันไปดูเวลา พบว่ายามนี้เป็นเวลาห้าโมงเย็นแล้ว มันถึงกับนอนหลับไปหนึ่งคืนหนึ่งวัน ไม่ว่าในโลกแห่งความฝันมันจะสามารถเรียกลมเรียกฝนอย่างไร แต่ในโลกแห่งความจริง ก็ยังคงเป็นเพียงเด็กน้อยยากจนข้นแค้นผ