บทที่ 154 แตกต่างราวกับคนละคน

ติงหลิงตังชะงักเท้า อุทานอย่างแปลกใจเล็กน้อย หันกลับไปมองหลี่เย่า ในใจอดประหลาดใจอยู่บ้างไม่ได้ “เป็นไปไม่ได้ หมัดหนักขนาดนี้ยังไม่เพียงให้มันยินยอมเลิกล้มความตั้งใจอีกหรือ เด็กคนนี้ดื้อดึงเกินไปแล้ว!” แต่ดูเหมือนจะแตกต่างจากที่นางคิด เห็นหลี่เย่าฝืนยิ้มอย่างเจ็บปวด กล่าวเสียงอ่อยว่า “เสี่ยวหลิงเจี่ย ท่านอย่าเพิ่งไป ม