บทที่ 156 เชิญเจ้ารังแกข้าได้ตามความพอใจ

วิกาลคล้อยดึก เวลา 23.55 น. ติงหลิงตังนั่งขัดสมาธิอยู่บนเตียง ถลึงตาจ้องมองเด็กหนุ่มร่างสูงใหญ่ในหน้าจอภาพมายา คำรามอย่างดุเดือด “ต้วนเจ๋ออวี่ ข้ายังเข้าใจว่าเจ้าเป็นลูกผู้ชายกระดูกเหล็กผู้หนึ่ง จึงได้บากหน้ามาขอความช่วยเหลือจากเจ้าสักเล็กน้อย แค่ให้เจ้ามาเป็นคู่ซ้อมให้ข้าสักสามสิบห้าสิบนาทีต่อวัน เจ้าคงไม่ใจไม้ไส้ระก