บทที่ 206 ช่างไม่รู้จักดีชั่ว

เรือนต้นหลิว ร้านน้ำชาที่ใหญ่โตที่สุดของเมืองคลื่นคลั่ง เกาก้วนอวี้เมื่อจิบชาลงไปคำเล็ก ๆ อดขมวดคิ้วเล็กน้อยไม่ได้ สภาพแวดล้อมของทุ่งร้างใหญ่นับว่าเลวร้ายสุดทานทนโดยแท้ แม้แต่ชาที่ดีที่สุดยังเจือไว้ด้วยกลิ่มของลมทราย รสชาติก็ค่อนข้างเปรี้ยวเล็กน้อย เกาก้วนอวี้ผู้นี้เป็นชายวัยกลางคนที่มีรูปโฉมหล่อเหลาสบายตา สง่าและภูมิ

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ