บทที่ 213 จิตต่อสู้พลุ่งพล่านทะยานฟ้า

เสียงดนตรีอันไพเราะแว่วกังวาน กลิ่นหอมจาง ๆ ของไม้จันทน์ลอยอ้อยอิ่งอยู่ในอากาศ บันดาลให้ผู้คนรู้สึกจิตใจสงบ ผู้เข้าสอบหลายพันคนซมซานออกมาจากเปลือกไข่โปร่งใส ใบหน้าซีดเซียว ท่าทางระโหยโรยแรง หลายคนทอดถอนใจ ปากบ่นอะไรพึมพำ สั่นศีรษะครั้งแล้วครั้งเล่า บางคนทำเสียงครางเบา ๆ ราวกับยกภูเขาออกจากอก คนจำนวนมากกระจัดกระจายกันเ