บทที่ 254 ผู้ใดรำคาญชีวิต ก็ไสหัวเข้ามา!

แกรก แกรก! ซากไหม้เกรียมของอสูรนกเค้าแมวราตรีร่วงกระแทกพื้น แตกกระจายเป็นชิ้น ๆ หลี่เย่าเดินเข้าหาอสูรหมาป่าซึ่งหลงเหลือเพียงเปลวเทียนชีวิตเฮือกสุดท้ายอย่างสงบเยือกเย็น ร่างกายส่วนล่างของอสูรหมาป่าถูกเป่ากระเด็นเป็นชิ้น ๆ ในหนองน้ำ ส่วนร่างกายท่อนบนเอนพิงต้นไม้ใหญ่ ทั่วร่างสั่นระริกด้วยความเจ็บปวดสุดทานทน มันไม่ว่าอย่