บทที่ 347 หยวนอิงและคลื่นยักษ์สีดำ

พรูด! ทันทีที่ดาบมารหมอกหยกแดงถูกแหวนจักรวาลกลืนหายลงไป หลี่เย่าก็สุดจะทานทนอีกต่อไป กระแทกคุกเข่าข้างหนึ่งกับพื้น กระอักโลหิตสีดำคล้ำออกมาเป็นฟูฝอย พลางหอบหายใจอย่างหนักหน่วง ความเจ็บปวดที่ลึกล้ำถึงกระดูกและเชือดเฉือนอยู่ในเลือดเนื้อ บดขยี้ปลายประสาทของมันซ้ำแล้วซ้ำเล่า มันรู้สึกราวกับว่าพละกำลังของมันกำลังหลั่งไหลออ