บทที่ 358 ความเป็นปฏิปักษ์อย่างไม่มีเหตุผล

ร่างมายาสีทองเรืองรองของเกาเถี่ยอี้ค่อย ๆ จางลง เหลือเพียงเม็ดหยดน้ำทรงกลมเล็ก ๆ ที่แกนกลาง ส่งเสียงกระหึ่มเบา ๆ คราหนึ่ง แล้วลอยขึ้นบนท้องฟ้า หายไปด้านหลังตึกสูง นักตระเวนดวงดาวหน้าใหม่ทั้งเจ็ด หันไปมองหน้ากันอย่างงงงันเล็กน้อย เดิมทีพวกมันเข้าใจว่าสิ่งที่รอคอยอยู่คือมรสุมโลหิตชโลมฟ้า แต่นึกไม่ถึงว่าจะเผชิญกับสภาพหลว