บทที่ 374 สนามรบโบราณ

หลี่เย่าจุปากอย่างอัศจรรย์ใจ ควรทราบว่าการบรรลุถึงขั้น ‘ทลายนภากาศ เหาะเหินหายไปในอากาศธาตุ’ ถือเป็นขอบเขตขั้นสูงสุดที่ผู้บำเพ็ญตนโบราณเฝ้าฝันถึง อย่างไรก็ตามหลังจากที่ยอดคนโบราณเผาผลาญชีวิตของตนเองจนถึงขีดจำกัด พวกมันส่วนใหญ่ไม่ได้ทลายนภากาศ แต่‘แตกสลายไปในความว่างเปล่า’อย่างแท้จริง มอดไหม้เป็นเถ้าถ่านทั้งกายและจิต ไ

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ