บทที่ 394 ใจกลางแผนที่

หลี่เย่าแสยะยิ้มอย่างน่ากลัว กลับไม่ได้แตกตื่นลนลานหรือรีบร้อนหลบหนีอย่างที่คนทั้งสองคาดไว้ ความเร็วมิเพียงไม่ลดลง แต่ยิ่งเพิ่มสูงขึ้นเรื่อย ๆ ในแต่ละก้าว เศษหินระเกะระกะใต้ฝ่าเท้าแตกระเบิดเป็นผุยผง เหยียบย่ำออกไปหนึ่งก้าว พลังสภาวะก็เพิ่มพูนขึ้นอีกหนึ่งส่วน! นักตระเวนดวงดาวทั้งสองพลันบังเกิดความรู้สึกว่า มีไทแรนโนซอร