บทที่ 397 แนวป้องกันสุดท้าย

ย่ำรุ่ง ผืนฟ้าเหนือทะเลทรายยามค่ำคืนกระจ่างแจ่มใส ดวงดาวขนาดใหญ่ทอประกายระยิบระยับ ราวกับเพชรนับไม่ถ้วนห้อยลงมาจากท้องฟ้าสีน้ำเงินเข้มเกือบดำ ประหนึ่งว่าสามารถเอื้อมมือคว้าได้เพียงแค่เขย่งปลายเท้า หลี่เย่าและติงหลิงตังเดินกุมมือกันไปยังส่วนลึกของทะเลทราย คนทั้งสองฝ่ามือชื้นเหงื่อเล็กน้อย กำลังอยู่ในอาการตื่นเต้นกังวลอ