บทที่ 407 หกพันหกร้อยเมตรใต้พื้นดิน

ครืน! บึม บึม! กระแสลมรุนแรงพัดผ่านหุบเหวทั้งหมด นำพาสิ่งสกปรกนับไม่ถ้วนมาด้วย ผสมรวมกับกระแสความปั่นป่วนของปราณฟ้าดินที่มองไม่เห็น บรรจบกันกลายเป็น ‘ลมสวรรค์’ ซึ่งเทพเซียนสมัยโบราณขับขี่เหินหาว ภายใต้สายลมอันเกรี้ยวกราดพัดกระหน่ำตลอดหลายพันปี ก้อนหินทั้งสองฟากข้างบนผนังหุบเหวแตกหักหลุดออกมา พวกมันถูกสายลมบังคับให้ลอย