บทที่ 435 ไม่ได้อยู่คนเดียว

หลังจากนั้นไม่ทราบว่านานเท่าไร หลี่เย่ารู้สึกว่ามันกลายเป็นสว่านที่กำลังหมุนควงฝ่าความมืดมิด พุ่งไปเบื้องหน้าไม่หยุดยั้ง เมื่อหมุนหนึ่งรอบ มันจะรุดไปข้างหน้าหนึ่งเซนติเมตร หมุนอีกหนึ่งรอบ และพุ่งไปข้างหน้าอีกหนึ่งเซนติเมตร มันยังคงทำเช่นนี้ต่อไปโดยไม่รู้จักเหน็ดเหนื่อย หมุนตัว มุ่งไปข้างหน้า หมุนตัว มุ่งไปข้างหน้า วนเ

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ