บทที่ 48 คำเชิญจากวิทยาลัยการสงครามต้าฮวง

“ซี๊ด…” หลี่เย่ารู้สึกราวกับว่าในมือของมันกำลังถือถ่านหินร้อนแดงก้อนหนึ่ง แม้ว่ามันจะผ่านการเคี่ยวกรำทรมานด้วยชุดฝึก ‘ยอมแพ้’ กว่าหนึ่งเดือน ยามนี้ยังถึงกับสูดหายใจแรงอย่างลืมตัว แทบกรีดร้องโหยหวนออกมา! “กำลังมือของเจ้าก็ไม่เลว ก่อนหน้านี้ข้าบีบมือนักเรียนเจ็ดแปดคน พวกมันทุกคนร้องโหยหวนน้ำตาระเบิดทันที กระทั่งมีหนึ่