บทที่ 76 หนึ่งค้อนสิ้นไมตรี

หลี่เย่าเดินเอื่อยเฉื่อยไปตามทางเดินภายใต้ร่มเงาต้นไม้ใหญ่ สองมือล้วงกระเป๋า รู้สึกปลอดโปร่งสบายใจยิ่ง แท้จริงแล้วมันไม่ได้รู้สึกลังเลแม้แต่น้อยที่จะออกจากโรงเรียนเมฆแดงที่สอง นี่เป็นโรงเรียนมัธยมเอกชน ทุกอย่างมองจากผลประโยชน์เป็นหลัก สองสามปีมานี้มันต้องจ่ายค่าเล่าเรียนสูงลิบลิ่ว ทว่าได้แต่ร่ำเรียนอยู่ในชั้นเรียนสามั