บทที่ 516 ตัดมือ

หลี่เย่าหยีตาลง มองไปที่มือของหวงผู่เสี่ยวหยาอย่างระมัดระวัง จำได้ว่ามือคู่นี้เคยเปล่งประกายสายฟ้าพร่างพราวในงานชุมนุมวิจารณ์กระบี่คงซาน ดึงดูดจิตใจและเขย่าขวัญวิญญาณผู้คนนัก หวงผู่เสี่ยวหยาพยายามอย่างสุดความสามารถที่จะถ่มน้ำลายใส่หน้ามัน จนใจที่ไม่อาจขยับตัวได้ ทำได้เพียงกัดฟันแน่น เค้นเสียงแหบแห้งสองคำ “เดรัจฉาน!” ห