บทที่ 542 พยัคฆ์คืนถิ่น

ในที่สุดเดือนแห่งความมืดมิดและการนองเลือดก็ผ่านไป ในช่วงเดือนนี้ ภพดาวโบยบินเปรียบได้กับแม่น้ำใหญ่ที่เดิมทีเอื่อยเฉื่อยและเงียบสงบ จู่ ๆ ก็ตกลงมาจากหน้าผาขาด กลายเป็นสายน้ำตกอันคลุ้มคลั่ง แล้วเปลี่ยนเป็นแม่น้ำลึกแคบอันเชี่ยวกราก คดเคี้ยวเลี้ยวลดไปตามโตรกผาอันคับแคบจำกัดอย่างน่าหวาดเสียว การลอบสังหาร การทรยศ แผนการร้าย