บทที่ 589 กลืนกินหรือถูกกลืนกิน

ในงานพิธีก่อนหน้านี้ หลี่เย่าเพิ่งจะได้ชมดูจุดเริ่มต้นความขัดแย้งห้าพันปีของชาวทุ่งราบเหล็กและชาวดาวโบยบิน ดังนั้นวาจาไร้ที่มาที่ไปของสงอู๋จี๋ประโยคนี้ นับว่าน่าตระหนกอย่างแท้จริง “ว่ากระไร!” หลี่เย่าตะลึงลาน “ทุ่งราบเหล็กไม่อาจยืนหยัดได้อีกต่อไป” สงอู๋จี๋กล่าวด้วยสีหน้าราบเรียบไร้อารมณ์ดุจเดิม กล้ามเนื้อทุกส่วนบนใบหน

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ