บทที่ 636 วิชานี้เจ้าจะฝึกหรือไม่?

อูหม่าเหยียนนั่งไม่ติดราวกับวานรที่ถูกหนามแทงก้น กลอกตาไปมาเป็นเวลานาน ก่อนจะเอ่ยอย่างกล้า ๆ กลัว ๆ “อาจารย์ หลังจากเกิดเรื่อง ข้าก็ครุ่นคิดเกี่ยวกับคำพูดของเยี่ยนซีเป่ยในวันนั้นมาโดยตลอด ยิ่งครุ่นคิดมากเท่าใด ก็ยิ่งเห็นว่าแนวทางการอยู่รอดและการพัฒนาอารยธรรมมนุษย์ที่มันกล่าวมา ล้วนดูเข้าท่ามากเท่านั้น!” “เป็นไปได้หรือ

กรุณาเข้าสู่ระบบเพื่ออ่านต่อ