บทที่ 752 ห้องฝึกลับใต้ดิน!

สุ้มเสียงสั่นเครือของไป๋ไคซินดังลอดออกมาจากฝ่ามือที่ปิดหน้า “อันที่จริงข้าสมควรมาตั้งแต่แรก เพราะข้าพบเห็นข้อสงสัยเหล่านี้มานานหลายปีแล้ว ทั้งยังสามารถคาดเดาคำตอบได้ราง ๆ” “แต่ข้าไม่กล้า ข้าไม่มีความกล้าพอ!” “ข้ากลัวว่าตนเองจะคาดเดาผิดไป แท้จริงแล้วไป๋ซิงเหอเป็นเพียงสัตว์ป่าที่ไม่หลงเหลือความเป็นคนจริง ๆ เป็นเดรัจฉานท