บทที่ 1058 ‘โลกันตร์’

ดวงตาของหลี่เย่าดุจเหล็กหมาดน้ำแข็งสองเล่มที่ปรารถนาจะแทงเข้าไปในสมองของลู่อู๋ซิน ในขณะที่ถามอย่างเย็นชา “ข้าจะรู้ได้อย่างไรว่าเจ้ากำลังพูดความจริง?” หมอวิปลาสลู่อู๋ซินยิ้มน้อย ๆ อย่างเย้ยหยัน “เจ้าก็แค่พยายามหลอกล่อให้ข้าแพร่งพรายรายละเอียดมากกว่านี้กระมัง? แต่ไม่สำคัญหรอก เพราะตอนนี้ข้าอยู่ในกำมือของเจ้า จะฆ่าจะแกงล