บทที่ 887 สู่สุสานแห่งความโกลาหล!

เมื่อเผชิญกับคำถามที่ชวนให้หนาวสะท้านนี้ ดวงตาเล็กหยีของอวี้ฉือป้าทอแววคลั่งไคล้และมุ่งมั่นเด็ดเดี่ยว มันกางแขนออกและประกาศก้อง “แน่นอน พวกเรารอคอยวันนี้มาสี่หมื่นปีแล้ว! ทุกคนพร้อมที่จะอาบรัศมีอันเรืองรองของมหาเทพแห่งความโกลาหลอีกครั้ง!” ริ้วรอยย่นบนใบหน้าของฉู่เจิ้งชิงไม่สั่นไหวแม้แต่น้อย นิ่งสนิทราวกับเป็นรอยร้าวบน