บทที่ 905 ผู้มองในแง่ร้ายสุดขั้ว

แขนขาของหั่วอี่อ๋องโป่งพองขึ้นเป็นสองเท่าของขนาดเดิม และข้อต่อทุกส่วนบิดงอไปในทิศทางตรงกันข้าม หางหยาบหนาตวัดฟาดกลางอากาศเสียงดังสนั่น เส้นประสาทสังเคราะห์ที่มัดพันอยู่ทั่วร่างฉีกขาดทันที โซ่ตรวนซึ่งฝังลึกเข้าไปในเลือดเนื้อเปล่งแสงเจิดจ้าบาดตา ลวดลายยันต์ถูกกระตุ้นจนถึงขีดจำกัด จากนั้นขาดสะบั้นอย่างรุนแรง เศษชิ้นส่วนน