บทที่ 991 เฮยหั่วสือกับทหารยาม (ภาคต้น)

ในเวลาเดียวกับที่ค่ำคืนอันมืดมิดของเมืองทงเทียนสว่างไสวด้วยแสงดอกไม้ไฟอันเจิดจรัส บนทุ่งร้างใหญ่ในดินแดนกำเนิดสวรรค์ เฮยหั่วสือรู้สึกว่าแสงจันทร์เจิดจ้าเป็นพิเศษ จนทำให้รู้สึกวิงเวียนอยู่บ้าง ผืนทรายนุ่มใต้ฝ่าเท้า ทำให้มันรู้สึกราวกับว่ากำลังเหยียบอยู่บนกองฝ้าย ร่างกำยำเดินส่ายไปมาด้วยความยากลำบาก จนในที่สุดก็ค่อย ๆ ค