บทที่ 298 เสียสติ

“ผู้ใดฆ่าจั๋วกวง?” บรรพชนฟ้ากระจ่างสุ้มเสียงไม่ดังนัก แต่สามารถได้ยินทั้งใกล้ไกล เมื่อผู้ที่ยืนเฝ้าอยู่ด้านนอกเป็นบรรพชนฟ้ากระจ่าง จั่วม่อย่อมไม่กล้านั่งเอ้อระเหยอยู่บนเมฆมงคลเหมือนเดิมอีก แต่จะอย่างไร เพียงเท่านี้ไม่อาจหยุดยั้งไม่ให้มันแค่นเสียงเหยียดหยาม “ในที่สุดเกอก็เข้าใจว่าไฉนพรรคฟ้ากระจ่างชอบพิรี้พิไรมากความนัก