บทที่ 112 ผู้บำเพ็ญตนอยู่ที่นี่!

เจียงเทาอับอายจนหน้าแดงฉาน พึมพำแก้ตัวว่า “ข้า ข้าย่อมไม่ได้หมายความว่าอย่างนั้น ข้าแค่จะบอกว่า… ไม่มีใครบอกได้ว่าการปะทุของคลื่นสัตว์อสูรจะเกิดขึ้นเมื่อใด คนธรรมดาเหล่านี้หากตายไปก็ได้แต่โทษว่าเป็นคราวเคราะห์ของพวกมันเอง แต่พวกเราเหล่าผู้บำเพ็ญตนเป็นชนชั้นสูงของสังคม เป็นเสาหลักของประเทศ หาได้ยากยิ่งกว่าขนหงส์เขากิ