บทที่ 17 พี่สาวใหญ่แห่งตลาดผี

หนึ่งชั่วโมงต่อมา หลี่เย่าเดินตามลำพังบนถนนสายหลักภายใต้สายลมราตรีที่ชวนให้เคลิบเคลิ้มมึนเมา มันหวนนึกถึงสภาพที่เฮ่อเหลียนเลี่ยศีรษะเต็มไปด้วยกุ้งหอยปูปลาและปลิงทะเล ตามด้วยภาพที่เจ้าผู้นั้นซุกหัวหรุบหางหลบลี้หนีหน้าไป อดหัวร่อดัง ๆ อีกครั้งไม่ได้ ชีวิตของมันเปลี่ยนพลิกไปในชั่วข้ามคืน ภายในเวลาเพียงไม่ถึงสามสิบชั่วโมง