บทที่ 608 เจ้าเป็นชาวดาวโบยบิน!

พิษทำลายประสาทซึ่งสามารถสังหารผู้คนนับร้อยในพริบตา อยู่ห่างออกไปเพียงแค่เอื้อมเท่านั้น หากเกิดระเบิดขึ้นแม้แต่หลี่เย่าเองยังไม่มั่นใจว่าจะเอาชีวิตรอดไปได้ มันรู้สึกเหงื่อเย็นไหลท่วมแผ่นหลัง แต่ก็ถูกลมพัดแห้งในทันที ครืด! ก้อนหินที่ยื่นออกมาบนพื้นกรีดผ่านแผ่นหลังด้วยความเร็วสูง สะเก็ดไฟสาดกระเซ็น ทิ้งรอยสีขาวเป็นทางยาว