บทที่ 1091 เชื่อใจ…

ลั่วซิงจื่ออับจนถ้อยคำ พยายามครุ่นคิดอยู่เป็นครึ่งค่อนวัน กลับไม่รู้จะโต้แย้งอย่างไรดี ประกายคมกล้าในดวงตาของจอมพลเหล็กโจวเหิงเตาหรี่แสงลง ทว่าไม่ได้จางหาย กลับหดตัวเป็นจุดสีแดงที่รวมรั้งและแหลมคมกว่าเดิม ประดุจถ่านแดงที่กำลังลุกไหม้ กล่าวอย่างหนักแน่นว่า “ลั่วซิงจื่อเต้าโหย่ว ข้าผู้นี้เป็นทหารมาชั่วชีวิต ไม่ชอบพูดจาค