บทที่ 1157 คือพี่สาวเอง!

สีหน้าพูดไม่ออกของกั้วชุนเฟิง ทำให้กั้วเสี่ยวเหอสะดุ้งสุดตัว จนศีรษะกระแทกหลังคารถอย่างแรง นางนั่งขัดสมาธิบนเบาะ นวดศีรษะแรง ๆ และแยกเขี้ยว “พ่อ ข้าล้อเล่นต่างหาก ท่าน สีหน้ารู้สึกผิดของท่านนี่มันอะไรกัน? อย่าบอกนะว่าที่ข้าพูดเป็นความจริง!” “กล่าวเหลวไหลอันใด เด็กคนนี้นี่ ข้ากับแม่เจ้ารักใคร่ปรองดองกันดีมาก!” กั้วชุนเ